Umów wizytę

Kategoria: Aktualności

Kategorie
Aktualności

Zjawisko eurosieroctwa okiem psychologa

Pojęcie „eurosieroctwa” zdaje się mieć negatywny wydźwięk. Nieodłącznie wiąże się także ze zjawiskiem migracji. Możemy mówić o jego występowaniu wtedy, kiedy jeden lub oboje rodziców dziecka bądź dzieci wyjeżdża za granicę w celach zarobkowych. Często emigracja jest sposobem na zapewnienie potomstwu godnych warunków życiowych. Dziecko pozostaje wówczas w kraju pod opieką kogoś bliskiego, rodziny, znajomych, albo też samo bądź zostaje skierowane do konkretnej placówki opiekuńczej.  

 

Zadbanie o potrzeby finansowe dzieci najczęściej nie idzie w parze z troską o zapewnienie im odpowiedniego wychowania czy spełniania ich potrzeb emocjonalnych. Rozłąka z rodzicem bądź rodzicami ma wpływ na to jak dziecko się zachowuje i jak ukształtuje swoją tożsamość. Nieobecność rodzica odciśnie ślad także na całym systemie rodzinnym, ponieważ naruszy ustalone zasady i wypracowane granice. Obowiązki tej jednej osoby zostaną przerzucone na kogoś innego lub po prostu nie będą w odpowiedni sposób wypełniane, stanowiąc z czasem poważny problem. Dzieci z „niepełnych, migracyjnych rodzin” odczuwają brak wsparcia i zainteresowania nimi. Czasami mimo zapewnienia im możliwie jak najlepszej opieki, nie będą one w stanie funkcjonować na zadowalającym poziomie. Brak możliwości obserwowania figur rodzicielskich, może powodować problemy w szkole, uaktywniać ryzykowne zachowania, niebezpieczne dla zdrowia czy nawet życia oraz spędzanie czasu z rówieśnikami mającymi zły wpływ na dziecko. Często osoby, które sprawują pieczę nad „eurosierotami” mogą nie mieć wystarczająco czasu i siły, aby poświęcić im uwagę w takim stopniu jak robili to wcześniej rodzice. Brak reakcji na pojawiające się problemy może skutkować się ich pogłębianiem. Wysyłane prezenty czy pieniądze nie zastąpią zainteresowanego i empatycznego rodzica, który powinien być prawdziwym wsparciem w obliczu narastających trudności.

 

W Polsce o „eurosieroctwie” formalnie mówi się wtedy, kiedy emigracja w celach zarobkowych rodzica bądź rodziców powoduje między innymi zaburzenie systemu rodzinnego lub procesów socjalizacyjnych dziecka. Tak więc nie każdy wyjazd na stałe lub określony czas za granicę rodzica lub rodziców skutkuje zjawiskiem „eurosieroctwa”. Występuje jeśli opiekun nie utrzymuje kontaktu z dzieckiem, jego los jest mu obojętny.

 

Czy jest więc w ogóle możliwe, aby zapobiec negatywnym skutkom wyjazdu rodziców za granicę? Bardzo istotne jest wytłumaczenie dziecku, dlaczego decydujemy się na emigrację oraz zapewnienie go o swojej trosce. Przebywając w nowym kraju, warto poświęcać dzieciom tyle czasu na ile pozwalają na to inne obowiązki. Kontakt na odległość nie zastąpi obecności, jednakże może być dla dziecka niezwykle cenny. Istotne jest również, aby okazywać dziecku zainteresowanie poprzez dbanie o inne kwestie z nim związane, takie jak oceny, uczęszczanie do szkoły czy sposoby spędzania wolnego czasu.

Julia Mrozowska, psycholog

Kategorie
Aktualności

Stres emigracyjny

Zmiana każdej sytuacji jest dla człowieka obciążająca. Wyjazd za granicę – nawet jeśli planowany – również. Nawiązane wcześniej więzi z miejscami i innymi osobami nagle zostają zerwane, często bezpowrotnie. W nowym kraju i w obliczu trudnych sytuacji, wcześniej stosowane strategie radzenia sobie nie przynoszą już efektów. Jednakże co wywołuje u migrantów aż tak duży stres, który często znacząco obniża jakość życia?

 

Można wyróżnić kilka głównych obszarów, które są na emigracji źródłem stresu. Bardzo obciążające dla organizmu są czynniki składające się na środowisko zewnętrzne, takie jak klimat, przyzwyczajenia żywieniowe, odmienne choroby, które dotykają tamtejszych mieszkańców czy też po prostu dotychczas obcy dla migrantów, rytm dobowy. Wszystko co nowe, obciąża organizm migrantów. Obniżona w ten sposób jakość życia, implikuje stres, który wpływa na codzienne funkcjonowanie. Konieczność wypracowania nowego stylu życia jest dla migrantów stresująca a często przekraczająca ich realne możliwości.

 

Kolejną, bardzo istotną w tematyce stresu migracyjnego kwestią, jest problematyka adaptacji do całkowicie nowej dla migrantów kultury kraju przyjmującego. Wszystkie wcześniejsze przekonania przeżywają kryzys w zetknięciu z nowymi. Migranci często mają problemy z dopasowaniem się i akceptacją systemu wartości w kraju emigracji. Całkowicie odmienne mogą okazać się przykładowo sposoby spędzania wolnego czasu, wychowywania dzieci czy model rodziny jaki uznawany jest za „najlepszy” w opinii społeczeństwa kraju przyjmującego. Stresujące jest zarówno zetknięcie z nowościami, ale też strach przed możliwością odrzucenia swojego dotychczasowego stanowiska w konkretnych kwestiach. Od tego w jakim stopniu dostosujemy się do otoczenia zależy również to czy zostaniemy w nim zaakceptowani.

 

Migrantów często dotyka także izolacja społeczna, która negatywnie wpływa na ich funkcjonowanie. Ograniczanie się wyłącznie do pracy i chęci sprostania oczekiwaniom rodziny czy bliskich, powoduje wyczerpanie fizyczne i psychiczne. Brak wsparcia może nasilać już pojawiające się symptomy, świadczące o problemach na tle emocjonalnym. Stres wynika również z chęci zapewnienia sobie i bliskim stabilnej sytuacji finansowej, która często jest nieosiągalna ze względu na gorsze warunki zatrudnienia oferowane migrantom za granicą. Osoby, które posiadają wysokie wykształcenie – w nowym kraju pracują poniżej swoich realnych kwalifikacji. W sytuacji niemożności sprostania oczekiwaniom, pojawia się strach o każdy kolejny dzień i lęk przed przyszłością spędzoną na emigracji. Czy poradzę sobie finansowo? Czy utrzymam rodzinę i bliskich pozostawionych w kraju? Jak długo będę musiał/a tu zostać?

 

Emigracja wiąże się z licznymi źródłami stresu, które w różnym stopniu dotykają migrantów. Dla niektórych bardziej psychicznie obciążający będzie strach przed tym czy zostaną zaakceptowani przez społeczeństwo, natomiast dla innych stresujące będzie pogorszenie się ich zdrowia z powodu częstszych niż do tej pory przeziębień. Warto więc zwracać uwagę na to jak reagujemy na nową sytuację. Każda zmiana, którą spostrzeżemy może świadczyć o zbyt dużym wpływie stresu na nasze życie. Bardzo istotna jest szybka reakcja i skonsultowanie swoich obaw ze specjalistą, który będzie w stanie pomóc lub wskazać dalszą ścieżkę postępowania.

 

Co warte zaznaczenia, konsultacja u psychologa czy innego specjalisty z zakresu zdrowia psychicznego nie jest powodem do wstydu. Warto zwrócić się o pomoc, ponieważ przebywając za granicą często jesteśmy pozbawieni źródeł wsparcia, które w trudnych sytuacjach jest bardzo ważne.

 

 

Emigracja wiąże się z licznymi źródłami stresu, które w różnym stopniu dotykają migrantów. Dla niektórych bardziej psychicznie obciążający będzie strach przed tym czy zostaną zaakceptowani przez społeczeństwo, natomiast dla innych stresujące będzie pogorszenie się ich zdrowia z powodu częstszych niż do tej pory przeziębień. Warto więc zwracać uwagę na to jak reagujemy na nową sytuację. Każda zmiana, którą spostrzeżemy może świadczyć o zbyt dużym wpływie stresu na nasze życie. Bardzo istotna jest szybka reakcja i skonsultowanie swoich obaw ze specjalistą, który będzie w stanie pomóc lub wskazać dalszą ścieżkę postępowania.

Co warte zaznaczenia, konsultacja u psychologa czy innego specjalisty z zakresu zdrowia psychicznego nie jest powodem do wstydu. Warto zwrócić się o pomoc, ponieważ przebywając za granicą często jesteśmy pozbawieni źródeł wsparcia, które w trudnych sytuacjach jest bardzo ważne.

Julia Mrozowska, psycholog

Kategorie
Aktualności

Konsultacja psychologiczna – droga do zdrowienia

Konsultacje psychologiczne są dla każdego. Powodem zgłoszenia na nie może być trudna sytuacja, zawodzące strategie radzenia sobie albo chęć uzyskania informacji o sposobie postępowania wobec osoby, u której zauważamy problemy. Psycholog może być specjalistą „pierwszego kontaktu”, jeśli odczuwamy, że coś się dzieje, ale do końca nie jesteśmy pewni jaka jest tego przyczyna i do kogo powinniśmy się zwrócić o pomoc.

 

Konsultacja psychologiczna polega na przeprowadzeniu wstępnego wywiadu z osobą zgłaszającą się, na poznaniu przez specjalistę jej aktualnej sytuacji. Ważne, aby być szczerym, odpowiadać na zadawane pytania zgodnie z prawdą. Istotne jest również informowanie psychologa o swoich wątpliwościach. Psycholog może zapytać pacjenta o wcześniejsze leczenie, przyjmowane leki czy wydarzenia, które mogły nasilić występowanie objawów, utrudniających codzienne funkcjonowanie.

 

Nie należy obawiać się konsultacji psychologicznej. Psycholog jest dla nas, a nie my dla niego. Wstępnych konsultacji może być kilka – wszystko zależy od tego jak będzie przebiegał kontakt oraz ile informacji będzie potrzebnych do rozpoznania problemu i udzielenia adekwatnej pomocy. Pierwsze konsultacje nie zawsze spełnią oczekiwania zgłaszającego się. Służą one przede wszystkim zebraniu jak największej ilości informacji. Rolą psychologa jest wskazanie pacjentowi dalszej drogi. Może doradzić mu rozpoczęcie psychoterapii lub skierować na konsultację do psychiatry.

 

Warto pamiętać, że konsultacja u psychologa nie powinna być powodem do wstydu. W społeczeństwie wciąż funkcjonuje mechanizm stygmatyzowania zaburzeń psychicznych. Wiele osób neguje ich istnienie, postrzegając cierpiące osoby za leniwe, płaczliwe czy „dziwne”. Ważne, aby promować stanowisko, zgodnie z którym zdrowie psychiczne jest równie istotne jak to fizyczne. Należy podkreślać, że zarówno zdrowie fizyczne jak i psychiczne są bardzo ważne aby funkcjonować na wysokim poziomie.

Julia Mrozowska, psycholog

Kategorie
Aktualności

Uważność na zdrowie psychiczne

Dlaczego kwestia zdrowia psychicznego wciąż jest marginalizowana a jego znaczenie wciąż umniejszane przez społeczeństwo? Szeroko i głośno promowane są akcje profilaktyczne odnoszące się do zdrowia fizycznego, regularnych badań czy też dbania o kondycję. Jednakże wciąż nie poświęca się uwagi zaburzeniom psychicznym, które mogą być bardzo obciążające.

Obecnie, człowiek narażony jest na wiele stresorów, których źródła doszukiwać można się w presji na coraz szybsze i jeszcze więcej przynoszące otoczeniu funkcjonowanie. Takie przeciążające warunki, mają wpływ na samopoczucie. Należy więc zadać sobie pytanie, dlaczego objawy mogące świadczyć o problemach ze zdrowiem psychicznym są bagatelizowane przez znaczną część społeczeństwa?

Konsultacje u psychologa, rozpoczęcie psychoterapii czy też przyjmowanie leków przepisanych przez psychiatrę wiążą się ze stygmatyzacją ze strony społeczeństwa. Ci, którzy zauważają pogorszenie jakości swojego życia czy też wystąpienie objawów, które przemawiają za tym, aby udać się do specjalisty, często obawiają się potępienia ze strony otoczenia. Problemy na podłożu psychicznym dla niektórych wręcz nie istnieją, są przez nich uważane za chwilowe obniżenie nastroju osoby nimi dotkniętej. Cierpiące osoby są wręcz krytykowane przez innych za swoje „lenistwo” czy „wydziwianie”.

Co więc każdy z nas może z tym zrobić? Przede wszystkim promować wagę zdrowia psychicznego i jego higieny na co dzień. Jeśli wystąpią u nas objawy, mogące świadczyć o problemach, warto udać się na wizytę do odpowiedniego specjalisty. Jeśli natomiast zauważymy pogorszenie funkcjonowania u kogoś nam bliskiego, ważne, żeby rozmawiać, wspierać i próbować podać potrzebującej osobie pomocną dłoń. W razie możliwości należy również podkreślać znaczenie fachowej pomocy świadczonej przez psychologów, psychoterapeutów czy psychiatrów.

 Społeczeństwo powinno zauważyć, że należy dbać nie tylko o zbilansowaną dietę i systematyczny ruch, aby przeciwdziałać przeróżnym schorzeniom, ale że równie istotne jest dbanie o zdrowie psychiczne, bez którego nie można funkcjonować na satysfakcjonującym poziomie. Warto podkreślać, że zaburzenia psychiczne można wyleczyć i da się z nimi żyć. Bardzo istotne jest, aby nie tylko reagować w odpowiednim momencie, ale także prowadzić działania profilaktyczne.

Julia Mrozowska, psycholog

logo

Menu

Kontakt

Ta strona korzysta z ciasteczek. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.

Rozumiem
RODO